ریتم کند «انارهای نارس» از روزمرگی آدم‌های قصه می‌آید/ انتقاد از محدود کردن بازیگران در نقش‌های کلیشه‌ای

به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه‌ای فلیم سینمایی «انارهای نارس» شامگاه چهارشنبه 16 بهمن ماه بعد از نمایش فیلم در سالن همایش های برج میلاد با حضور بازیگران و دیگر عوامل این فیلم سینمایی برگزار شد.

در این نشست مجید رضا مصطفوی کارگردان فیلم، آنا نعمتی، پژمان بازغی، قطب الدین صادقی، رابعه مدنی بازیگران، حامد ثابت آهنگساز، بهروز معاونیان صدابردار، روزبه رایگا مدیر فیلمبرداری، حسن روح پروری طراح صحنه، رسول سید عربی چهره‌پرداز، ناصر فصیحی طراح جلوه های ویژه و مهدی تراب‌بیگی فیلمنامه نویس حضور داشتند.

در ابتدای نشست مصطفوی با اشاره به اینکه این فیلم یک اثر اجتماعی است، عنوان کرد: در 4 سال گذشته من یک روز در میان به وزارت ارشاد مراجعه می کردم تا بتوانم برای یکی از چند فیلمنامه ای که در اختیار داشتم پروانه ساخت بگیرم. در نهایت به این فیلم پروانه ساخت ویدیویی با موافقت اصولی دادند که آرش الیاسی با سرمایه ای که در اختیار ما گذاشت تولید این اثر آغاز شد. الیاسی با وجودی که می توانست سرمایه اش را در یک فیلم تجاری وارد کند اما ترجیح داد از فیلم ما حمایت کند.

وی ادامه داد: در عین روایت یک سینمای اجتماعی دغدغه جذب مخاطب را هم در این فیلم داشته ام اما نمی توانم به مستندات جامعه هم پایبند نباشم و تلخی ها را به تصویر نکشم. من با همین مردم زندگی می کنم و متاسفانه در مناسبات کلان کشور ما افرادی مثل انسی و ذبیح فراموش شده اند در صورتی که زیرساخت های کشور مدیون این افراد است. در طول هشت سال اخیر مردم کشور ما وضعیت خوبی نداشتند اما شرافتشان را هم با 40 هزار تومان یارانه معامله نمی کنند.

وی درباره کند بودن ریتم فیلم توضیح داد: تمپو درونی فیلم کند است و این امر ربطی به ساختار اجرایی اثر ندارد. در تدوین اولیه اتفاقی که برای ذبیح رخ می داد در دقیقه 50 تصویر می شد اما در نسخه نمایش داده شده این اتفاق 15 دقیقه زودتر نشان داده می شد. ریتم زندگی این زن و شوهر و پیرزنی که در فیلم حضور دارد کند است بنابراین برای روایت داستان زندگی این زوج این شیوه روایت کند لازم بود. اما مطمئنا فیلم برای اکران عمومی باید ریتم تندتری داشته باشد و تدوین مجدد شود.

در ادامه آنا نعمتی درباره حضورش در این فیلم توضیح داد: من در طول سالهای فعالیتم تلاش کردم پله پله بالا بیایم و در چارچوب درستی قرار بگیرم. همیشه دغدغه ام این بوده که نقش متفاوتی را در کارنامه ام ایفا کنم اما به خاطر فیزیک و چهره ام معمولا نقش های خاصی به من پیشنهاد می شود. با این وجود همیشه سعی کرده ام قالب آنا نعمتی را بشکنم. در این فیلم تلاش کردم متفاوت تر از بقیه نقشهایم بازی کنم. شاید در طول این سالها نقشهای متفاوت زیادی وجود داشته اما کارگردان ها به خاطر خیلی از ملاحظات آنها را به من پیشنهاد ندادند. نباید هنرپیشه های ایران را در یک سری چارچوب و قواعد مشخص محدود کنیم و به آنها فرصت تجربه های جدید را ندهیم.

وی ادامه داد: مجید مصطفوی قبل از آغاز فیلمبرداری دفترچه ای از خصوصیات و گذشته این شخصیت در اختیار من قرار داد تا دنیای او را بهتر بشناسم. افرادی مثل انسی دور و بر ما زیاد یافت می‌شوند و ما با آنها ملموس هستیم به همین دلیل شناخت آنها کار زیاد سختی نیست.

مصطفوی در ادامه درباره گریم متفاوت بازیگران در این فیلم گفت: در «انارهای نارس» برای اولین بار در ایران ما جسارت به خرج دادیم و از جلوه های ویژه در گریم بهره بردیم. در این فیلم ما روتوش گریم داشتیم که چروک هایی به چهره آنا نعمتی و مهران رجبی اضافه کرده بود.

وی درباره حفظ نشدن راکورد بازی آنا نعمتی گفت: من در تدوین تلاش کردم یکدستی را در کار حفظ کنم اما اگر لنگ زدن انسی در این فیلم در جاهایی فراموش شده تقصیر من بوده است. برای اینکه مخاطب با روحیه آرام انسی در فیلم همراه شود این نقص جسمی را برایش طراحی کردیم.

رابعه مدنی یکی دیگر از بازیگران فیلم درباره نقشش در این اثر عنوان کر: نقش من در این فیلم بیشتر بیان احساس بود و کسالت روانی یک پیرزن را به نمایش می گذاشت. این پیرزن با وجود بیماری آلزایمر اتفاقات اطرافش را درک می کند و می فهمد. امیدوارم از عهده ایفای این نقش برآمده باشم.

پژمان بازغی نیز درباره نقشش در «انارهای نارس» توضیح داد: ممنونم که مجید مصطفوی من را برای ایفای این نقش انتخاب کرد. برای نقش ذبیح ما چندین بار تست گریم زدیم و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که موهای این کاراکتر را ماشین کنیم. ایفای این نقش برای من بسیار سخت بود چون باید در نیمه اول فیلم شادابی این شخصیت را به درستی به نمایش می گذاستم تا نبودنش در نیمه دوم فیلم در زندگی عاشقانه این زوج احساس شود.

در ادامه بهروز معاونیان درباره نقش صدا در این فیلم توضیح داد: مصطفوی از قبل از آغاز فیلمبرداری برای همه چیز طراحی داشت. طراحی صدای این فیلم نیز که نقش پررنگی در اثر دارد یک کار تیمی بود و خوشحالم که توانستم در خدمت کار باشم.

روزبه رایگا مدیر فیلمبرداری این فیلم سینمایی نیز متذکر شد: فیلمبرداری این فیلم با دوربین عکاسی 5D انجام شد اما ما همه تلاشمان را کردیم که با انتخاب لنزهای مناسب کیفیت تصویری درستی را به نمایش بگذاریم. به دلیل پرتابل بودن این دوربین در کار سرعت به وجود آمد. فضاسازی و بازی ها نیز من را به سمتی کشاند تا تصاویری در شان فیلمنامه خلق کنم.

حسین روح پروری طراح صحنه فیلم نیز عنوان کرد: زمان فیلمبردایر ما در اردیبهشت و خرداد بود اما به دلیل فضای فیلم باید فصل سردتری را برای نمایش انتخاب می کردیم. بنابراین فضاسازی و طراحی صحنه به شیوه ای انجام شد که انگار فصل پاییز است. در نهایت همه تلاشمان را کردیم تا در راستای مفهوم اثر حرکت کنیم.

قطب الدین صادقی یکی دیگر از بازیگران این فیلم درباره نقش کوتاهی که در این اثر ایفا کرده بود، توضیح داد: نقش کوتاهی در این فیلم ایفا می‌کردم که البته در مونتاژ کوتاهترم شد و از چهار سکانسی که من بازی داشتم سه سکانس آن را درآوردند. اگر می‌دانستم قرار است نقشم به این کوتاهی باشد آن را قبول نمی کردم اما در نهایت بازی مهم نیست مهم ساختار فیلم است و اگر کلیت فیلم می طلبد ایرادی ندارد که در مونتاژ نقشی کوتاه یا بلند شود.

وی افزود: بازیگر باید فرصت این را داشته باشد که توانایی اش را در یک اثر به نمایش بگذارد وگرنه بزرگی یا کوچکی نقش اهمیت ندارد. معتقدم برای منسجم تر شدن فیلم باید 15 دقیقه از آن کوتاه شود. این فیلم دارای محتوای انسانی و اجتماعی است و من کتف هرکس را که در راه اعتلای فرهنگ و هنر این کشور کار کند می بوسم. در جامعه ما جوانانی مثل مصطفوی کم نیستند و من اگر باز هم نیروی فعال، پویا و خوش فکری مثل او ببینم حاضرم با وی همکاری کنم. من به دنبال جاه طلبی در سینما نیستم کار من تدریس و نوشتن و کارگردانی تئاتر است اما علاقمندم از جوانان حمایت کنم.

در بخش دیگری از این نشست رسانه ای رسول سید عربی طراح چهره پردازی این فیلم عنوان کرد: طراحی درست چهره پردازی حاصل تعامل بین کارگردان، بازیگر و گریمور است. تلاش کردم در این فیلم با چهره پردازی درست و از قبل طراحی شده به بیان درست احساس بازیگران کمک کنم.

ناصر فصیحی طراح جلوه های ویژه فیلم نیز درباره روتوش گریم در فیلم توضیح داد: این اتفاق برای اولین بار بود که در سینمای ایران می افتاد بنابراین من نمی توانستم از تجربیات دیگران استفاده کنم. بنابراین بعد از مطالعه و تحقیق در این زمینه تلاش کردیم توجه مخاطب به شکلی جلب شود که تمرکز روی نقطه خاصی از صورت نباشد.

مهدی تراب بیگی یکی از فیلمنامه نویسان اثر نیز در پایان نشست درباره تجربه همکاری با مصطفوی گفت: من از سه سال قبل سر یک سریال با مصطفوی آشنا شدم. نگاه حساس وی را در این کار بسیار دوست داشتم و تلاش کردیم در نگارش فیلمنامه به سمت فضای متفاوتی که در این سالها کمتر مورد توجه قرار گرفته است، برویم. پرسوناژهای ما در این فیلم دچار یک روزمرگی و انفعال بودند و کاری جز انتظار کشیدن نداشتند بنابراین ریتم کند فلیم طبیعی به نظر می رسد. همچنین معتقد نیستم که فیلم روایت دوپاره ای دارد.